Boeklancering Paal 15

Met een blik op de klok probeer ik zo snel als ik kan mijn ontbijt naar binnen te werken. Vanmorgen werden we niet gewekt door onze lieve dochter, want die is heerlijk uit logeren bij opa en oma. Dit betekent dat wij nu enigszins achterlopen op ons eigen schema. Dat we gisteravond nog tot laat op pad waren, hielp natuurlijk ook niet mee vanmorgen. Gauw schenk ik mijn koffie over in een thermosbeker en spring in de auto. Stel je voor dat we te laat komen! 

Na een korte stop bij onze vrienden rijden we met zijn vieren richting Brummen. We hadden allemaal nog nooit van deze plaats gehoord, maar gelukkig bevestigt de navigatie al gauw dat het toch echt bestaat. Het ligt in Gelderland, vlakbij Zutphen. Tijdens de gezellige autorit ontstaat er een kriebel in mijn buik. Langzaam komt het besef naar boven. Vandaag komt er een boek uit waar een verhaal van mij in staat. Hoe gaaf is dat! We hebben hier met alle schrijvers zo naartoe geleefd en nu is het zo ver. Wanneer ik door het raam naar buiten kijk, weerspiegelt de omgeving mijn gevoel. Warme herfstkleuren springen naar voren en worden nog feller door de uitbundige zonnestralen. Vandaag is een dag met een grote strik. Wat had mijn moeder hier graag bij willen zijn, ze zou zo trots zijn geweest. 

Eenmaal aangekomen bij de Vroolijke Frans zijn we onder de indruk van de mooie omgeving en het rustieke gebouw. Binnen is het een feest van herkenning. Wat leuk om zoveel schrijvers weer terug te zien! Natuurlijk hebben we veel contact gehad via de app, maar elkaar echt weer in de ogen kijken is toch anders. Iedereen loopt over van enthousiasme en trots. Dit hebben we toch maar mooi geschreven met zijn allen. Eenmaal bijgekletst en voorzien van een bakje koffie gaat het officiële gedeelte van start. Esther van der Ham vertelt kort iets over haar uitgeverij en hoe graag ze mee wou werken aan dit mooie initiatief. Vervolgens geeft ze het woord aan Marelle Boersma. Zij vertelt op haar beurt een prachtig verhaal over haar band met de Waddeneilanden en dan met name Schier. Ze vertelt hoe het idee van de schrijfweek op Ameland in haar hoofd ontstond. Een schrijfweek op locatie die resulteert in een prachtige verhalenbundel, welke ook nog eens uitgegeven zou worden. Binnen drie dagen zat de schrijfweek vol. Ik glimlach terwijl ik terugdenk aan het moment dat ik op het nippertje de laatste plek had veroverd. Ze vraagt Ruben Smit naar voren om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Onder luid applaus wordt het boek overhandigt. Hij benadrukt hoe gaaf hij het vind dat deze verhalenbundel gekoppeld is aan de Waddenvereniging. Van elk verkocht exemplaar gaat er immers één euro naar dit goede doel. Tijdens zijn werk aan de film 'wad' werd nog eens onderstreept hoe hard het Waddengebied onze steun nodig heeft. Heel veel dieren zijn afhankelijk van dit kwetsbare gebied. Zo vertelt hij ook het verhaal van de bergeend op Ameland. Het is hem gelukt om de jonge bergeenden te filmen op hun gevaarlijke tocht van het duin naar het water. Zo heeft hij zelfs de Amelanders iets nieuws kunnen laten zien over hun eigen eiland. Zijn missie is om ons en vooral kinderen bewust te maken van wat er zich in dit gebied afspeelt. Hoe het bedreigt wordt en dat er ingegrepen moet worden om het te behouden.

Na zijn bevlogen woorden werden alle aanwezige schrijvers naar voren gehaald. Met zijn elven stonden we te glunderen met een exemplaar van 'Paal 15' in onze handen. Van Antoinette Kalkman kregen we onverwachts een mooi aandenken aan deze mijlpaal. Een Parker pen met de tekst 'waddenbundel paal 15' erop. Hierna was er ruimte om het boek te kopen en te laten signeren, komt de mooie pen gelijk van pas. Hoe gek om zelf je handtekening in een paar exemplaren te mogen zetten!

Mijn eigen exemplaar staat vol met lieve groeten en aanmoedigende woorden van alle schrijvers. Met een warm gevoel denk ik terug aan de dag waarop ik debuteerde als auteur. Zoals Jolanda in mijn exemplaar schreef: 'een verhaal, een blog, en straks een boek'.